Klinker is het product dat ontstaat bij het verhitten van kalksteen tot 1400ºC. Het zit in vrijwel elk traditioneel cement, en veroorzaakt enorme CO2-uitstoot. Ook zijn er grote hoeveelheden primaire grondstoffen nodig.

Klinkervrij beton gebruikt bindmiddelen die geen portlandklinker bevatten, maar geactiveerde industriële reststoffen, vulkanische as, hoogovenslak of bio-based mineralen (zoals olivijn in combinatie met CO2-binding).

🧪 Hoe werkt klinkervrij cement? (En waarom de activator het verschil maakt)

Een klinkervrij cement bestaat uit twee hoofdcomponenten:

 

1. Precursors
Dit zijn de grondstoffen die, als ze goed geactiveerd worden, de verharding van beton mogelijk maken. Denk aan hoogovenslak, vliegas, metakaolien, vulkanische as of bio-based mineralen. Deze stoffen vormen de basis — maar doen niets uit zichzelf.

2. Activator
De activator is het chemische ingrediënt dat het hele proces in gang zet. Het zorgt ervoor dat de precursors met water of CO2 reageren en verharding optreedt. De activator bepaalt in hoge mate de sterkte, duurzaamheid, verwerking en milieuprestatie.

 

➡️ Een goed klinkervrij cement staat of valt met de activator. Daarom is het onderscheid tussen aanbieders zó belangrijk. Sommige producten (zoals van Hoffmann of C-Probe) leveren een complete oplossing inclusief activator. Andere partijen, zoals Peabbl, bieden een mooie basis — maar hebben een aparte activator nodig om te functioneren.

Low carbon bindmiddelsystemen

De Nederlandse betonwereld haakte relatief laat aan bij de wereldwijde belangstelling voor ‘Low Carbon Cements’ maar loopt die achterstand versneld in sinds grote opdrachtgevers bij gelijke technische prestatie verlaging van CO2-emissieprofielen in elk nieuwbouwproject als zwaarwegend gunningsaspect meenemen en dit aspect een concurrentiekracht bepalende factor is geworden.

 

"Iedereen houdt van innovaties, maar niemand van de intrinsiek hieraan verbonden risico's", is een veel ervaren zorg onder Asset-eigenaren. Om die reden waren tot voor kort óók in Nederland de professionele ontwikkelaars van ‘Lage footprint cementen’  op minder vingers dan één hand telt te vinden, die zich tijd- en geldverslindende research en onafhankelijke validatieprocessen  konden permitteren om de eindgebruiker de (terecht) vurig-gewenste aantoonbaarheid te bieden van zowel een lage CO2-footprint alsmede  ‘Bouwbesluit-conform’ veilig en robuust èn juridisch onder verzekerde productaansprakelijkheid alles 'afgedekt' te zien worden. Dit laatste zoals men met conventionele (clinker-bevattende) 'hoge footprint cementen' en de hieraan verbonden getrapte kwaliteitssystemen gewend is geraakt. 

Productie conventionele cement genereert ca. 8% aandeel anthropogene CO2-emissie